Προσωπογραφία Κωνσταντινούπολης

πορτοκαλί φάκελος

Δεκαπέντε αυτόνομες ιστορίες μέσα στον ίδιο φάκελο. Παράδοξες αφηγήσεις σε απροσδόκητους άξονες. Σ’ αυτές τις σελίδες το συνδετικό στοιχείο είναι το χρώμα πορτοκαλί. Ενδιάμεσο και υβριδικό, άλλοτε λυτρωτικό και άλλοτε καταδικαστικό, αυτό το χρώμα βρίσκει την αρμονία του μέσα από τη σύγκρουση.

Ποντίων εδέσματα

Το βιβλίο απευθύνεται προς τη σύγχρονη ελληνική οικογένεια που επιθυμεί υγιεινά, εύγευστα, θρεπτικά και εύκολα στην παρασκευή τους εδέσματα.

Πόλεις από γυναίκες

Το βιβλίο μας προσφέρει ένα κάπως αλλιώτικο ταξίδι: Θα βρεθούμε σε δεκαέξι πόλεις της Τουρκίας, αγγίζοντας όχι τις ιστορικές και μυθικές τους μνήμες ή τις φυσικές τους ομορφιές, αλλά τον κόσμο κάποιων γυναικών που έζησαν, ερωτεύτηκαν, χάρηκαν, απογοητεύτηκαν, αγάπησαν, πόνεσαν σε καθεμιά απ' αυτές τις πόλεις. Θα γνωρίσουμε δεκαέξι διαφορετικές γυναίκες, όπου για την καθεμιά θα πείτε:" Κάπου την ξέρω!"

Ποιοί άνθρωποι

Δέκα ιστορίες στη σύγχρονη Ελλάδα. Στην Αθήνα της κρίσης, της απομόνωσης, της μοναξιάς, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού. Δέκα ιστορίες για τις χαμένες ελπίδες και τις τυραννισμένες ψυχές. Ιστορίες για την αλήθεια, για τη θυσία, για την τιμωρία αλλά πάνω απ’ όλα για την αγάπη. Ιστορίες για κάποιους. Γεμάτες στοιχεία του εαυτού μας αλλά και του ανθρώπου που κάθεται δίπλα μας στο τρένο.

Ποιήματα

Πήραν την Πόλη

Για πρώτη φορά κυκλοφορούν στην Ελλάδα Θρήνοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης, μεταφρασμένοι από την αρμενική. Οι συγγραφείς είναι δύο Αρμένιοι, ο ένας αυτόπτης μάρτυς και ο άλλος σύγχρονος της εποχής, αλλά όχι παρών.

Περι Πτερών

Θέματα καθημερινά, μακραίωνα, μεταξύ μαύρης σάτιρας και λευκής γραφιστικής μαγείας αναβλύζουν με τρόπο μαγικό ξορκίζοντας το κακό και αποκαλύπτουν με πικρό χαμόγελο τον παγκοσμιοποιημένο ανθρώπινο "κοινό τόπο" της μωρίας, με μία ευγενική -ωστόσο- υπέρβαση που θυμίζει αβρή φίνα χειρονομία, σαν να μας κερνάει ένα ποτήρι άκρατου μοναστηριακού κρασιού αυτογνωσίας.

Παλιός κήπος - Παλιά αγάπη

Η Τεζέρ Οζλού κατάφερε στη σύντομη ζωή της (1943-1986) να δημιουργήσει ένα έργο που άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στα τουρκικά γράμματα και μια ανεπανάληπτη γυναικεία φωνή. «Στήνει τις ιστορίες της όχι τόσο για να πει όσο για “να μην πει” κάποια πράγματα», γράφει γι’ αυτήν ο Τούρκος ποιητής Γκιουβέν Τουράν. Τα διηγήματα της συλλογής αυτής, συνομιλούν κατά κάποιον τρόπο και με τα μυθιστορήματά της. Χωρίς να αποτελούν επαναλήψεις, τα μεν για τα δε, είναι τα...

Ούτε το όνομα μου

Γραμμένη από την κόρη της, την Thea,η βασανιστική αφήγηση της Σάνο για τον αφανισμό της οικογένειας και του κόσμου της ξεδιπλώνεται με τόσο ζωντανές λεπτομέρειες που κάθε σελίδα σκίζει το μυαλό και την καρδιά.