Στον φεγγίτη του μυαλού

Ώσπου η φωνή της µάνας του, τον φώναζε µε τ’ όνοµά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάµποσο. Αµέσως µετά φώναζε τ’ όνοµα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταµατούσε κι αυτός το βοηθούσε να µην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόµου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει.

Συγγρού River

Μια ηλικιωμένη κυρία, με αφορμή την κατεδάφιση του σπιτιού που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, αναδιπλώνει τις μνήμες που σημάδεψαν αυτήν και τους γύρω της.

Συμπληγάδες

Ένας έρωτας. Πως ξεκινάει και πως εξελίσσεται ανάμεσα σε δύο δεκαεξάχρονα παιδιά. Στη Σύμη του 16ου αιώνα, οι συγκυρίες φέρνουν σε επαφή έναν Συμιακό με μία Tουρκάλα. O έρωτας που αναπτύσσεται, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εξαιτίας των διαφορετικών θρησκειών αλλά και των αντιλήψεων των δύο οικογενειών ―αντιλήψεις που λίγο απέχουν από τις σημερινές― και πως οι συγκυρίες πάλι τους δίνουν τη δυνατότητα να τις ξεπεράσουν. Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα που...

Συνέβη εις την Πόλη

Συνέβη εις την Πόλη μια χειμωνιάτικη μέρα του 1919... Ο Νικόλας και ο Γιάννης ήταν εκεί, μάρτυρες μιας συγκλονιστικής εμπειρίας.

Τ΄Αγιάσματα της Πόλης

Η Κωνσταντινούπολη, η βασιλεύουσα, είναι μια αστέρευτη πηγή από μηνύματα. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, όποιο σκαλί κι αν δρασκελίσεις, απ' όποια βρύση κι αν ποτιστείς, κάτι θάχει να σου πει. Όμως οι πέτρες γίνονται χώμα, τα σκαλιά χαλάνε κι οι βρύσες στερεύουν...

Τα αδέσποτα των Χριστουγέννων

Διηγήματα αναφορικά με τα Χριστούγεννα και όχι μόνον, που προσπαθούν να δείξουν το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας σε σχέση με τη γιορτινή, ανέφελη και καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων.

Τα απομνημονεύματα της πριγκίπισσας Μαρίας Βαλκόνσκαγια

Πολλές γυναίκες που ασπάζονταν την ιδεολογία των ανδρών τους, πήραν και αυτές τον δρόμο της εξορίας, εγκαταλείποντας υποχρεωτικά εκτός απ’ τα προνόμια και τα παιδιά τους. Μία από αυτές, η πολύ νεαρή τότε Μαρία Βαλκόνσκαγια, που ένωσε τη μοίρα της με τον καταδικασμένο σε καταναγκαστικά έργα πρί­γκιπα Βαλκόνσκι, κράτησε σημειώσεις που αποδείχτηκαν, με το πέρασμα των χρόνων, πολύ σημαντικές.

Τα ελληνικά σχολεία της Πόλης

Τα μυστικά της Κόνιτσας

«… Ο Αλέξης τον βλέπει να απομακρύνεται από τα ορμητικά νερά και τρομοκρατείται. Δεν θέλει να πιστέψει ότι μια ωραία εκδρομή μπορεί, να καταλήξει σε τραγωδία.

Τα παραθύρια μπάζουνε

Kαι τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: «Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Tότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τά 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία;»