«… Ο Αλέξης τον βλέπει να απομακρύνεται από τα ορμητικά νερά και τρομοκρατείται. Δεν θέλει να πιστέψει ότι μια ωραία εκδρομή μπορεί, να καταλήξει σε τραγωδία. Σκαρφαλώνει πάνω στα βράχια και προχωρεί παράλληλα προς το ποταμι, προσπαθώντας να μην τον χάσει από τα μάτια του. Από τη μια στιγμή στην άλλη, το τοπίο φανταζει αφιλόξενο και εχθρικό. Πιο κάτω πελώριες πέτρες κλείνουν τη δίοδο δημιουργώντας έναν δυνατό καταρράκτη. Ο κίνδυνος να τσακιστεί ο φίλος του εκεί πάνω είναι πια ορατός. Ο Άρης στροβιλίζεται στη δίνη του νερού και νιώθει ότι έφτασε το τέλος του. «Μέχρι εδώ ήταν», σκέφτηκε. …» Όποιος ακολουθήσει τα αγιασμένα χνάρια, που ξεκινούν από την Κόνιτσα, θα ανακαλύψει και ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ τους. ΜΥΣΤΙΚΑ που δεν λέγονται με λόγια. Οι ήρωες της ιστορίας μας, νέα παιδιά, καθένα με τις αγωνίες του και τα προβληματα του, καταφεραν να τα ζήσουν και να αλλάξουν για πάντα τη ζωή τους. Η συγκλονιστική περιπέτειά τους ήταν μόνο η αρχή.