Ο μετασχηματισμός της Τουρκίας

Δεν πρόκειται για μια ακόμα συγκριτική μελέτη στην οποία το παρόν που ορίζεται από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΚΔΑ) αναμετριέται με το κεμαλικό παρελθόν.

Ζάππειον

Τα βιογραφικά των ομογενών εκπαιδευτικών που υπηρέτησαν στο Ζάππειο, που γαλούχησαν γενιές και γενιές με τις γνώσεις τους, το ψυχικό τους κάλλος και δίδαξαν το ήθος με την προσωπικότητα και τη στάση τους αποτελούν τη σπονδυλική στήλη του βιβλίου.

Τα Ταταύλα

Στο έργο του 1913 «τα Ταταύλα και η Ιστορία τους», ο Επίσκοπος Παμφίλου Μελισσηνός Χριστοδούλου περιγράφει διεξοδικά μια από τις σημαντικότερες ρωμαίικες κοινότητες της Πόλης.

Η οργάνωση της αφήγησης στους Βυζαντινούς Ιστορικούς της Αλώσεως του 1453 μ.Χ.

Το παρόν βιβλίο, με το οποίο εγκαινιάζεται η σειρά Βυζαντινές Πραγματείες των εκδόσεων «Γρηγόρη», συνιστά σημαντική συμβολή στη μελέτη της βυζαντινής ιστοριογραφίας της ύστερης περιόδου υπό το πρίσμα των σύγχρονων θεωριών της αφήγησης

Αυτοκρατοριες και Διαφορετικοτητα

Το βιβλίο αυτό είναι μια μελέτη της αυτοκρατορικής οργάνωσης και μακροβιότητας, που αποτιμά τις οθωμανικές επιτυχίες και αποτυχίες σε σύγκριση με άλλες αυτοκρατορίες με παρόμοια χαρακτηριστικά. Η Κάρεν Μπάρκεϋ εξετάζει την κοινωνική οργάνωση και τους μηχανισμούς κυριαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε καίριες στιγμές της ιστορίας της: ανάδυση, αυτοκρατορική θεσμοποίηση, αναδιαμόρφωση και μετάβαση προς το έθνος-κράτος.

Το ζήτημα της γλώσσας στην Κωνσταντινούπολη

Tο αδημοσίευτο αρχειακό υλικό της εφημερίδας O Tαχυδρόμος, που αποτελεί το επίκεντρο της μελέτης, βρέθηκε σε αρχεία της Πόλης, τη βιβλιοθήκη του Oικουμενικού Πατριαρχείου και τη βιβλιοθήκη του Zαππείου.

Η Σχολή της Παναγίας (1833) και το Ζωγράφειο γυμνάσιο (1893) Κωνσταντινουπόλεως

Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το Ανατολικό Ζήτημα 1866-1881

Διδακτορική διατριβή, που μέσω των σελίδων της εφημερίδας Νεολόγος, μας κατατοπίζει για τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων στην Οθωμανικής Αυτοκρατορία, καθώς και για το Ανατολικό ζήτημα, που εκείνη την εποχή ανέκυψε.

ο Χρονογράφος

Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ότι: "το πιο πλατιά διαδεδομένο χρονικό στους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας, ήταν το λεγόμενον Βιβλίον ιστορικόν, το οποίο αποδιδόταν [...] στον Δωρόθεο, ανύπαρκτο μητροπολίτη Μονεμβασίας. Δημοσιευμένο για πρώτη φορά στα 1631, το κείμενο ανατυπώθηκε τουλάχιστον είκοσι τέσσερις φορές μέχρι το 1818". Σύμφωνα, όμως, με τον Τριαντ. Σκλαβενίτη (Μνήμων 1980-81), ο Χρονογράφος, όπως επίσης λέγονταν η ιστορική αυτή χρονογραφία,...

Αναζητώντας τη Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΟΛΗΣ – ΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΥ ΕΘΝΟΥΣ