Σαν τα τρελά πουλιά

Λεωνής

Το διάσημο εξομολογητικό μυθιστόρημα του Γιώργου Θεοτοκά, όπου τα προσωπικά βιώματα μετατρέπονται σε καθολική θεώρηση μιας εποχής.

Με παραλήπτη το άγνωστο

Μια τυχαία συνάντηση δύο νέων ανθρώπων σε ένα βιβλιοπωλείο της Κωνσταντινούπολης. Η γνωριμία, η ταύτιση απόψεων, ο ίδιος τρόπος σκέψης, η προσπάθεια επαγγελματικής αποκατάστασης, η αντιμέτωπιση των προβλημάτων της ζωής. Τα γράμματά τους, χωρίς όμως αποστολή, χωρλις να τα στέλνουν ο ένας στον άλλον, και το ραντεβού τους έναν χρόνο μετά και πάλι στην Πόλη.

Λόγια και σιωπές

Δώδεκα ανεξάρτητα μεταξύ τους διηγήματα που οι ήρωές τους κινούνται σε διαφορετικούς χώρους, νοοτροπίες και ιστορικές συγκυρίες, έχουν όμως κοινό χαρακτηριστικό την αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο. Μαζί τους, το αληθινό χρονικό ενός σπιτιού που χτίστηκε κάτω από το βλέμμα ενός λάτρη της λαϊκής παράδοσης, σε μια ανεμοδαρμένη παραλία. Απόηχοι από το χθες, που σε κάποιες από τις σελίδες του βιβλίου συνυπάρχουν με ένα αδιαμόρφωτο ακόμα αύριο.

Ένας Πολίτης θυμάται

H ζωή του Σίμου, ενός απλού Kωνσταντινουπολίτη, από την τρυφερή ηλικία των πέντε χρόνων που συνειδητοποιεί τι συμβαίνει γύρω του, ώς την ώριμη ηλικία των πενήντα έξι χρόνων, όπου και εγκαταλείπει οριστικά την Πόλη.

Το κυνήγι της δικαίωσης

Το 1985, ο Παύλος Αργυρίου βρίσκεται δολοφονημένος στο σπίτι του. Και αφήνει ορφανό τον οχτάχρονο γιο του... Το 1995, ο Έρωτας, έχοντας ολοκληρώσει το σχολείο, αποφασίζει να περάσει μερικές ξέγνοιαστες μέρες μακριά από όλους, στις Σπέτσες. Μια επιλογή που, όπως θα αποδειχθεί, δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε συμπτωματική. Μια επιλογή που ήταν μονόδρομος... Στις Σπέτσες ο δεκαοχτάχροονος νέος έρχεται αρκετά κοντά με την ξενοδόχο του, την Αντιγόνη.

Τα αδέσποτα των Χριστουγέννων

Διηγήματα αναφορικά με τα Χριστούγεννα και όχι μόνον, που προσπαθούν να δείξουν το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας σε σχέση με τη γιορτινή, ανέφελη και καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων.

Αιγέας

- Θεέ μου, εγώ με που ‘λεγα, πως δεν ήθελα να ξαναδώ άντρα; Και ποιός μου λέει πως αυτός με θέλει στο ελάχιστον και όχι εξ ανάγκης; Σάμπως εμείς δεν του δώσαμε αυτή τη λύση του λευκού γάμου για το χατίρι του παιδιού; Τώρα όμως αυτή η προσμονή όταν λείπει κι αυτό το δάγκωμα που νιώθω σαν ξανάρχεται τι είναι; Για το χατίρι του παιδιού; Μα το παιδί το ‘θελες εσύ Κατερίνα, και έτσι δέχτηκες και τον Μανουήλ, αυτόν τον άγριο, τον Σαρακηνό όπως τον χαρακτήρισες,...

Παλιός κήπος - Παλιά αγάπη

Η Τεζέρ Οζλού κατάφερε στη σύντομη ζωή της (1943-1986) να δημιουργήσει ένα έργο που άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στα τουρκικά γράμματα και μια ανεπανάληπτη γυναικεία φωνή. «Στήνει τις ιστορίες της όχι τόσο για να πει όσο για “να μην πει” κάποια πράγματα», γράφει γι’ αυτήν ο Τούρκος ποιητής Γκιουβέν Τουράν. Τα διηγήματα της συλλογής αυτής, συνομιλούν κατά κάποιον τρόπο και με τα μυθιστορήματά της. Χωρίς να αποτελούν επαναλήψεις, τα μεν για τα δε, είναι τα...

Στον φεγγίτη του μυαλού

Ώσπου η φωνή της µάνας του, τον φώναζε µε τ’ όνοµά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάµποσο. Αµέσως µετά φώναζε τ’ όνοµα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταµατούσε κι αυτός το βοηθούσε να µην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόµου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει.