Ο Αλεβιτισμός αποτελεί ευρύτατο αντικείμενο μελέτης λόγω ιστορικότητας αλλά και πεδίου επικράτησης. Καθίσταται αυτονόητο πως δεν μπορεί να μελετηθεί σε εκατό ερωτήματα.
Ο κατ' εξοχήν αιώνας γένεσης και δράσης των Αλεβιτών, ως οπαδών του χαλίφη Αλή, ξεκινά ζώντος ακόμη του χαλίφη -δολοφονήθηκε το 661- ως διαμαρτυρία προς την υφαρπαγή του χαλιφικού θρόνου, του οποίου η διαδοχή ανήκε δικαιωματικά στον Αλή.
Αναφορικά προς την απαρχή του πρόκειται για θεσμό παλαιότερο από το Ισλάμ, λίαν αισθητό ως σαμανιστικής λατρείας των ουιγουρικών πληθυσμών και άλλων οουζοτουρκικών συνάξεων, οι οποίοι περί τα μέσα του 6ου αιώνα κινήθηκαν προς τη Βυζαντινή Ανατολία, όπου στερεώθηκαν ως βοσκοί ή μισθοφόροι. Δύο αιώνες αργότερα δέχθηκαν τον Ισλαμισμό από τους Άραβες και αποτέλεσαν το Τουρκικό Ισλάμ, από το οποίο προήλθε ο Τουρκομανικός Αλεβιτισμός.
Κατά τον τρόπο λοιπόν αυτόν ξεκινά η ιστορική του πορεία και παρά τους περιορισμούς και τις διαιωνιζόμενες δηώσεις του επίσημου Κράτους διατηρείται, και μέσα από καταπληκτικές καρτερίες φτάνει μέχρι τις μέρες μας, ως η δεύτερη μεγαλύτερη ισλαμική ομολογία