πορτοκαλί φάκελος

Δεκαπέντε αυτόνομες ιστορίες μέσα στον ίδιο φάκελο. Παράδοξες αφηγήσεις σε απροσδόκητους άξονες. Σ’ αυτές τις σελίδες το συνδετικό στοιχείο είναι το χρώμα πορτοκαλί. Ενδιάμεσο και υβριδικό, άλλοτε λυτρωτικό και άλλοτε καταδικαστικό, αυτό το χρώμα βρίσκει την αρμονία του μέσα από τη σύγκρουση.

Ο «Θεός» κρίθηκε ένοχος

Υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος δεν ενεργεί ως μέλος ενός συνόλου, αυτού που αποκαλείται από τους αρμόδιους κοινωνική ομάδα, αλλά χαράζει μία πορεία σαν αυθύπαρκτη οντότητα, ελεύθερα και υπεύθυνα, θέτοντας ο ίδιος τους περιορισμούς και τις ευθύνες του. Οι πράξεις και οι επιλογές του δεν αποτελούν πλέον γεγονότα προς κρίσιν από την ομάδα αλλά έργο δικό του μακριά από τη δικαίωση ή την καταδίκη της.

Λόγια και σιωπές

Δώδεκα ανεξάρτητα μεταξύ τους διηγήματα που οι ήρωές τους κινούνται σε διαφορετικούς χώρους, νοοτροπίες και ιστορικές συγκυρίες, έχουν όμως κοινό χαρακτηριστικό την αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο. Μαζί τους, το αληθινό χρονικό ενός σπιτιού που χτίστηκε κάτω από το βλέμμα ενός λάτρη της λαϊκής παράδοσης, σε μια ανεμοδαρμένη παραλία. Απόηχοι από το χθες, που σε κάποιες από τις σελίδες του βιβλίου συνυπάρχουν με ένα αδιαμόρφωτο ακόμα αύριο.

Ένας Πολίτης θυμάται

H ζωή του Σίμου, ενός απλού Kωνσταντινουπολίτη, από την τρυφερή ηλικία των πέντε χρόνων που συνειδητοποιεί τι συμβαίνει γύρω του, ώς την ώριμη ηλικία των πενήντα έξι χρόνων, όπου και εγκαταλείπει οριστικά την Πόλη.

Το κυνήγι της δικαίωσης

Το 1985, ο Παύλος Αργυρίου βρίσκεται δολοφονημένος στο σπίτι του. Και αφήνει ορφανό τον οχτάχρονο γιο του... Το 1995, ο Έρωτας, έχοντας ολοκληρώσει το σχολείο, αποφασίζει να περάσει μερικές ξέγνοιαστες μέρες μακριά από όλους, στις Σπέτσες. Μια επιλογή που, όπως θα αποδειχθεί, δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε συμπτωματική. Μια επιλογή που ήταν μονόδρομος... Στις Σπέτσες ο δεκαοχτάχροονος νέος έρχεται αρκετά κοντά με την ξενοδόχο του, την Αντιγόνη.

Τα αδέσποτα των Χριστουγέννων

Διηγήματα αναφορικά με τα Χριστούγεννα και όχι μόνον, που προσπαθούν να δείξουν το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας σε σχέση με τη γιορτινή, ανέφελη και καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων.

Αιγέας

- Θεέ μου, εγώ με που ‘λεγα, πως δεν ήθελα να ξαναδώ άντρα; Και ποιός μου λέει πως αυτός με θέλει στο ελάχιστον και όχι εξ ανάγκης; Σάμπως εμείς δεν του δώσαμε αυτή τη λύση του λευκού γάμου για το χατίρι του παιδιού; Τώρα όμως αυτή η προσμονή όταν λείπει κι αυτό το δάγκωμα που νιώθω σαν ξανάρχεται τι είναι; Για το χατίρι του παιδιού; Μα το παιδί το ‘θελες εσύ Κατερίνα, και έτσι δέχτηκες και τον Μανουήλ, αυτόν τον άγριο, τον Σαρακηνό όπως τον χαρακτήρισες,...

Παλιός κήπος - Παλιά αγάπη

Η Τεζέρ Οζλού κατάφερε στη σύντομη ζωή της (1943-1986) να δημιουργήσει ένα έργο που άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στα τουρκικά γράμματα και μια ανεπανάληπτη γυναικεία φωνή. «Στήνει τις ιστορίες της όχι τόσο για να πει όσο για “να μην πει” κάποια πράγματα», γράφει γι’ αυτήν ο Τούρκος ποιητής Γκιουβέν Τουράν. Τα διηγήματα της συλλογής αυτής, συνομιλούν κατά κάποιον τρόπο και με τα μυθιστορήματά της. Χωρίς να αποτελούν επαναλήψεις, τα μεν για τα δε, είναι τα...

Στον φεγγίτη του μυαλού

Ώσπου η φωνή της µάνας του, τον φώναζε µε τ’ όνοµά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάµποσο. Αµέσως µετά φώναζε τ’ όνοµα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταµατούσε κι αυτός το βοηθούσε να µην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόµου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει.

Η οπτασία

Το αμούστακο αγόρι με το όνομα Χασμέτ που δουλεύει ως βοηθός κουρέα, μια νύχτα βλέπει στον ύπνο του Εκείνη και την ερωτεύεται τρελά. Έτσι ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι προς τη Βαγδάτη για να την βρει. Οι άνθρωποι που συναντά σε αυτό το μαγευτικό ταξίδι, του εξηγούν τους αλλόκοτους έρωτες της ζωής τους και τον προειδοποιούν.

Ο τριανταφυλλόκηπος

Είμαι ο ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΚΗΠΟΣ και γεννήθηκα μέσα από την ιστορία της Μέλιας και του Παρς… Βρέθηκα μάρτυρας της ιστορίας αυτής του πόνου, της αγάπης και του έρωτα που παίδεψε τρεις γενεές. Αλλά μάρτυρας και του ευτυχισμένου τέλους συνένωσης κι εξιλέωσης των απογόνων τους… Χαίρομαι που υπήρξα και θα υπάρχω εσαεί, σύμβολο της ομορφιάς και της τελειότητας, της αιώνιας αγάπης, του πάθους και του ρομαντισμού, της πολυτέλειας και του αισθησιασμού, χαρίζοντας...

Με παραλήπτη το άγνωστο

Μια τυχαία συνάντηση δύο νέων ανθρώπων σε ένα βιβλιοπωλείο της Κωνσταντινούπολης. Η γνωριμία, η ταύτιση απόψεων, ο ίδιος τρόπος σκέψης, η προσπάθεια επαγγελματικής αποκατάστασης, η αντιμέτωπιση των προβλημάτων της ζωής. Τα γράμματά τους, χωρίς όμως αποστολή, χωρλις να τα στέλνουν ο ένας στον άλλον, και το ραντεβού τους έναν χρόνο μετά και πάλι στην Πόλη.

Λεωνής

Το διάσημο εξομολογητικό μυθιστόρημα του Γιώργου Θεοτοκά, όπου τα προσωπικά βιώματα μετατρέπονται σε καθολική θεώρηση μιας εποχής.

Το αμάρτημα της μητρός μου και άλλα διηγήματα

Σαν τα τρελά πουλιά

Διηγήματα

Σε όλη του τη ζωή στάθηκε συνεπής αντιφασίστας, δημοκράτης, ειρηνόφιλος μαχητής που έθεσε τον εαυτό και την τέχνη του στην υπηρεσία της προόδου.

Ιστορήματα Ρωμιοσύνης

Κιτρινισμένες, πολυκαιρισμένες σελίδες. Σφραγίδες φτιαγμένες στο χέρι. Ξεθωριασμένα γράμματα, ανορθογραφίες, γλώσσες διάφορες, ιδιωματισμοί, ντοπιολαλιές. Άγνωστες μικρές ιστορίες μέσα από επίσημα έγγραφα, ιδιωτικές επιστολές, αρχεία, παλαιοπωλεία. Ο συγγραφέας τακτοποιεί μικρές ψηφίδες στη σειρά, μέχρι να σχηματιστούν εικόνες με τόπους, χρόνους, πρόσωπα, γεγονότα. Μικρές ιστορίες μέσα στη μεγάλη ιστορία της Ρωμιοσύνης. Αυτήν τη διαδικασία ακολουθεί επί...

Επιστροφή στη φωτιά

“Ό,τι επιθυμείς το παίρνεις – ό,τι δεν σε συμφέρει, απλώς το αποφεύγεις”. Είναι τόσο απλός ο κανόνας, ώστε δεν έχω καταλάβει γιατί δεν τον ακολουθούν όλοι ανεξαιρέτως. Νόμος της φύσης είναι. Η φύση είναι σοφή κι εγώ αποφάσισα νωρίς να ακολουθήσω τις υποδείξεις της. Κι όμως. Ο εγγυημένος αυτός δρόμος ζωής αποδείχτηκε τελικά αδιέξοδος για τον πρώην μηχανικό, πρώην επιχειρηματία, οικονομικά αυτάρκη και χαίροντα άκρας υγείας αφηγητή της παράξενης νουβέλας...

Η ανέραστη δεσποινίςκυρία Ερασμία

Schopenhauer: «Χωρίς την ύπαρξη της γυναίκας, η αρχή της ζωής μας θα ήταν αδύνατη, το μέσο στερημένο από ευχαρίστηση και ηδονή, το δε τέλος χωρίς παρηγοριά». Στο πέρασμα των χρόνων άλλαξε ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία. Μπορεί οι νέες κοπέλες με τις σπουδές και την εργασία τους να απέκτησαν ελευθερία και ανεξαρτησία αλλά ήταν βαρύ το τίμημα. Η ζωή τους έγινε δύσκολη, η εύρεση του σωστού συντρόφου δυσκολότερη και η απόκτηση παιδιού δυσκολότατη.

Ελεονόρα

Ένα βιβλίο για την τραγική ζωή µιας γυναίκας που µέχρι την τελευταία στιγµή πάλευε να σταθεί όρθια, πιστή στην καρδιά της και σε µια υπόσχεση. Κάποιοι είπαν την Ελεονόρα ευαίσθητη µα στην συνείδηση των περισσοτέρων έµεινε ως η τρελή του χωριού…