Φιλοτεχνία

Φιλική Τουρκική Γραμματική

Ο στόχος του βιβλίου αυτού είναι να αποτελέσει ένα περιε- κτικό και ταυτόχρονα πρακτικό εγχειρίδιο τουρκικής γραμματικής. Δημιουργήθηκε με βάση τις βιωμένες από μένα ανάγκες, τις οποί- ες χρόνια τώρα διαπίστωσα στα τμήματα διδασκαλίας τουρκικής γλώσσας σε ενηλίκους. Γράφτηκε δηλαδή, όχι απόμακρα και αποστασιοποιημένα, αλλά ζώντας την εκπαιδευτική αλήθεια της γλώσσας αυτής με τη συνεχή παρουσία των αναζητήσεων του μαθητή.

Φιλέλληνες και Φιλελληνισμός του 1821

Στους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης ο Φιλελληνισμός εκδηλώνεται πολύπλευρα σ’ όλες τις κρίσιμες φάσεις της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού. Προβάλλεται σαν έκφραση των ιδανικών της Ελευθερίας και του Ανθρωπισμού των πολιτισμένων ανθρώπων όλου του κόσμου, που έκαναν λάβαρό τους την Ελληνική Ιδέα και προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες τους, ακόμα και τη ζωή τους, αγωνίσθηκαν για την αποκατάσταση του ελληνικού έθνους και την απελευθέρωσή του από τα δεσμά...

Φθινοπωρινός Πόνος

Mια αισθηματική ιστορία μεταξύ ενός Tούρκου φοιτητή και μιας Eβραιοπούλας, με φόντο τα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Kωνσταντινούπολη.

Φερντά

Ο Στράτος, ένα συγκροτημένο νησιωτόπουλο από την Ίμβρο, μεγαλωμένο με τις αρχές και συνήθειες της γενιάς και του τόπου του, γνωρίζεται στην Πόλη με τη Φερντά.

Τριαντάφυλλα κι αγκάθια

Oι δεκαετίες του ’50, ’60, ’70 ήταν καθοριστικές για τους Ρωμιούς της Πόλης, όσον αφορά το θέμα της παραμονής ή της αποχώρησής τους από την ιδιαίτερή τους πατρίδα.

Τρείς άνθρωποι στο δρόμο

Ο Γιακούπ, ένας εικοσιπεντάχρονος φοιτητής, φεύγει στο εξωτερικό με προορισμό μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας και περνάει τρεις υπέροχες εβδομάδας απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα του Μουντιάλ του 1998 με συνομήλικούς του από χώρες της Ευρώπης? τη Βοσνία, τη Σερβία, το Μαρόκο, την Τσεχία και την Ουκρανία.

Τουρκικός Επεκτατισμός

Ένα αποκαλυπτικό βιβλίο - καρπός επισταμένης και πολύχρονης ιστορικής έρευνας - με άγνωστα ως τώρα στοιχεία για τα συμβαίνοντα στο Αιγαίο κυρίως, αλλά και στο παρασκήνιο της εξωτερικής πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων και της Τουρκίας.

Τουρκικές παροιμίες

Τουρκικές παροιμίες

Το Χρυσοκέραμο Τσεγκέλκιοϊ του Βοσπόρου

Ένα οδοιπορικό στου Τσεγκελκιου.

Το Χαμάμ

«Το χαμάμ είναι κάτι παραπάνω από χώρος καθαρισμού. Κόσμος απροσδόκητος, αναμνήσεις ανάκατες, ντροπή και ξεδιαντροπιά, κόπωση και χαλάρωση, όλα μπερδεύονται, όλα ανακατεύονται σ’ αυτήν την υγρή και γεμάτη ατμούς ατμόσφαιρα, αλλά και μέσα στο μυαλό μας». Ahmad Serifioui, La bath a nerveille Όλοι γνωρίζουμε το χαμάμ είτε από διάφορες ιστορίες είτε από κινηματογραφικές ταινίες. Όμως οι γνώσεις μας για το χαμάμ είναι περιορισμένες. Η σύντομη μελέτη...

Το Χαμάμ

Ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη στην πατρώα γη, την Πόλη, όπου το χαμάμ, αποτελεί τον κατ' εξοχήν τόπο επικοινωνίας των συνανθρώπων του.

Το φάντασμα της Προύσας

Το "Φάντασμα της Προύσας" προσφέρει μια πολυφωνική θέαση στην ελληνοθωμανική ιστορία, από την πλευρά της αφηγηματικής λογοτεχνίας. Πρωταγωνιστής στην αφήγηση είναι πάντα ο τόπος, ενώ οι άνθρωποι εμφανίζονται με την προσωπική τους ιστορία, με τις τέχνες, τη δουλειά, την καθημερινότητά τους και με την κοινοτική τους διάσταση σε ένα έντονα σκηνικό περιβάλλον.

Το τουρκάκι

Κωνσταντινούπολη, 1531: στα σοκάκια του Μεγάλου Παζαριού περιφέρεται ένα προικισμένο αγόρι που μαγεύεται απ' την τέχνη της καλλιγραφίας, εντυπωσιάζεται απ' τον χρωματικό πλούτο των βυζαντινών εκκλησιών, σκιρτά στη θέα των γυμνών κοριτσιών στο σκλαβοπάζαρο...

Το σπίτι της σιωπής

Ένα μυθιστόρημα γοητευτικό και μελαγχολικό, κλασικό και μοντέρνο, όπου ο Ορχάν Παμούκ βρίσκει αφορμή να μιλήσει με το δικό του τρόπο, ποιητικά και ρεαλιστικά μαζί, για τ' αγαπημένα του θέματα -την πατρίδα του και τον κόσμο, τις φιλοδοξίες και τις αυταπάτες των ανθρώπων, τα πανανθρώπινα όνειρα.

Το σπίτι στον Βόσπορο

Όταν οι νέοι ιδιοκτήτες της επιβλητικής έπαυλης πάνω στον Βόσπορο διώχνουν τη γηραιά κυρία, τη Λεϋλά, την Κυρά, από το "παράσπιτο" που ήταν το σπίτι της, με τίτλους ιδιοκτησίας, επί εβδομήντα έξι συναπτά έτη, εκείνη μένει με τη βαλίτσα της πεισματικά απ' έξω αρνούμενη τη φιλοξενία που με αγάπη τής πρόσφεραν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής...

Το ρεμπέτικο τραγούδι και η ιστορία του

Η μελέτη εστιάζεται στα χρόνια του Μεσοπολέμου και το πλοίο με το μουσικό φορτίο του ρεμπέτικου ξεκινά από το μουσικό χωνευτήρι της Ανατολής, της Πόλης και της Σμύρνης, φθάνει στο περιθώριο της Σύρου, σαλπάρει για την Αμερική, για να καταλήξει στις φτωχογειτονιές των προσφύγων στην Αθήνα και τον Πειραιά.

Το πλοίο του Σουλεϋμάν

Ο πιστός στον Σάχη Σουλεϋμάν γραμματέας της διπλωματικής αποστολής στο Σιάμ θέλησε να συγκρίνει τον ηγεμόνα του με τον Σολομώντα, βασιλιά του Αρχαίου Ισραήλ και Προφήτη του Ισλάμ, γι’ αυτό και στην εκτενή αναφορά του έδωσε τον δισήμαντο αυτό τίτλο Σαφίνα ι Σουλαϋμάνι. Ζούσε ακόμα σε μια περίοδο, όπου, παρά τις τεχνολογικές ανακαλύψεις, οι παραδόσεις, η μαγεία του Άγνωστου και οι αναφορές στο απώτατο παρελθόν ήταν συχνές.

Το Πάτημα του Έλληνα

Με φόντο την ιστορία του Ελληνισμού στα νεότερα χρόνια, η ζωή του Χρυσόστομου Σμύρνης ξετυλίγεται σαν μια περιπέτεια.

Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο

«Ένα βαθύ και τρυφερό µυθιστόρηµα». Le Point «Ένα µυθιστόρηµα που ξεχωρίζει µε το πνεύµα, την ευαισθησία και την αισθητική και φιλοσοφική εµβρίθεια». Le Figaro Litteraire

Το παιδί από την Τραπεζούντα

«Αγάπη, υπάρχει άλλη λέξη; Ναι, θάρρος. Θάρρος, αυτή η ορµή που δεν κουράζεται ποτέ από τη ζωή, που τη δέχεται σήµερα µε τους περιορισµούς της, όπως χθες µε τους αγώνες και τις χαρές της, όπως άλλοτε µε τις προκλήσεις της. Αυτή η ορµή που προχωράει ακάθεκτη.» Το παιδί από την Τραπεζούντα, είναι ο Τηλέµαχος, που, γέρος πια, νοσηλεύεται σε ένα νοσοκοµείο όπου η κόρη του έρχεται να τον συναντήσει.

Το νούμερο 31328

Το Νούμερο 31328 είναι η ίδια η ταυτότητα του συγγραφέα, τότε που παιδί δεκαοχτώ χρονών οδηγήθηκε από τους Τούρκους στα κάτεργο της Ανατολής. Το βιβλίο είναι ένα συγκλονιστικό, "δαντικό" χρονικό, "γραμμένο με αίμα".

Το νηπιαγωγείο στο Ζάππειο της Κωνσταντινούπολης 1875-1925 και 1953-

Το Ζάππειο Παρθεναγωγείο ιδρύθηκε το 1875. Από το πρώτο έτος λειτούργησε με νηπιαγωγείο, τετρατάξιο δημοτικό και διτάξιο γυμνάσιο. Το παρόν πόνημα πραγματεύεται κυρίως την περίοδο ’53-’84 που αφορά το νηπιαγωγείο με σύντομη αναφορά στο παρελθόν και το παρόν του τμήματος. Με την ευχή το Ζάππειο να συνεχίσει ως ολοκληρωμένο εκπαιδευτήριο την πολύχρονη πορεία του με όλες τις βαθμίδες.

Το μυστήριο του Παγασητικού

Μια οπτασία από το παρελθόν, μια σκιά κυβερνά τα κοινά τους όνειρα. Και κάπου εκεί, στην πιο κρίσιμη στιγμή της ολέθριας μάχης της καρδιάς και του νου, έρχεται η ψυχρή λογική της ζωής να επιβάλει την τάξη της. Μια λογική που άλλοι την αποδέχονται και άλλοι την αρνούνται πεισματικά.

Το μουσείο της αθωότητας

Ένα βιβλίο για τον έρωτα, την αφοσίωση, τη φιλία, το χρόνο, το δικαίωμά μας στην ευτυχία.

Το μαύρο βιβλίο

Μυθιστόρημα πολυσύνθετο, ερωτικό, ιστορικό, μυστηριακό, αστυνομικό, ακόμα και εγκυκλοπαιδικό, θα λέγαμε, με ασυνήθιστη δομή και γλώσσα, "μεταμοντέρνο", το χαρακτηρίζουν πολλοί, στην Τουρκία πουλήθηκε αμέσως σε 70.000 αντίτυπα και έχει ήδη μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.

Το Λευκό Κάστρο

Ένας νεαρός Βενετός αστρονόμος αιχμαλωτίζεται από Τούρκους πειρατές στο δρόμο του για τη Νάπολη και καταλήγει σκλάβος ενός Τούρκου λόγιου, που στο πρόσωπό του ανακαλύπτει μια πολύτιμη πηγή γνώσης για τα επιστημονικά επιτεύγματα της Δύσης

Το κυνήγι της δικαίωσης

Το 1985, ο Παύλος Αργυρίου βρίσκεται δολοφονημένος στο σπίτι του. Και αφήνει ορφανό τον οχτάχρονο γιο του... Το 1995, ο Έρωτας, έχοντας ολοκληρώσει το σχολείο, αποφασίζει να περάσει μερικές ξέγνοιαστες μέρες μακριά από όλους, στις Σπέτσες. Μια επιλογή που, όπως θα αποδειχθεί, δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε συμπτωματική. Μια επιλογή που ήταν μονόδρομος... Στις Σπέτσες ο δεκαοχτάχροονος νέος έρχεται αρκετά κοντά με την ξενοδόχο του, την Αντιγόνη.

Το κύλισμα

Το αμπέλι για το Βουρλιώτη δεν ήταν μονάχα το κτήμα του, το βιοποριστικό του επάγγελμα, η ζήση του. Ήταν βέβαια όλα αυτά, άλλα και κάτι άλλο πολύ σπουδαιότερο από αυτά. Ένα κομμάτι αληθινά από το «είναι» του, από την ψυχή του. Το αγαπούσε και το λαχταρούσε και το κανάκευε και το καμάρωνε σαν «παιδί» του.

Το κορίτσι απ΄ τη Σαμψούντα

Η Καλλιόπη πίστευε μέχρι τα εννιά της χρόνια πως το χειρότερο που της είχε τάξει η ζωή ήταν τα παράξενα μάτια της, για τα οποία την κορόιδευαν οι συμμαθήτριές της στο Παρθεναγωγείο, επειδή δε γινόταν να γνωρίζει πόσα άλλα της είχε η μοίρα γραμμένα.

Το Ιωακείμειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως και ο Σύνδεσμος Ιωακειμειάδων Αθηνών

Το θεώρημα του Καρλή

Πώς συνδέονται τα μαθηματικά με τις ψυχώσεις, το αλφάβητο με την αρχαιοκαπηλία και τι ρόλο παίζει το μακρινό παρελθόν στη διαμόρφωση ενός μανιακού δολοφόνου; Θα καταφέρει ο Άλεξ Καρλής να βρει τη Χρυσή Τομή;

Το θέατρο στην Πόλη

Το θαύμα

"Το Θαύμα: Μια πραγματική ιστορία" του Λεωνίδα Κουμάκη, αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία της τουρκικής πολιτικής απέναντι στον ελληνισμό τα τελευταία 100 χρόνια- και όχι μόνο.

Το ζήτημα της γλώσσας στην Κωνσταντινούπολη

Tο αδημοσίευτο αρχειακό υλικό της εφημερίδας O Tαχυδρόμος, που αποτελεί το επίκεντρο της μελέτης, βρέθηκε σε αρχεία της Πόλης, τη βιβλιοθήκη του Oικουμενικού Πατριαρχείου και τη βιβλιοθήκη του Zαππείου.

Το ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη

Tο ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Kωνσταντινούπολη, καθ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα την περίοδο που μεσολάβησε από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τις απελάσεις των Eλλήνων υπηκόων του 1964, γνώρισε εξαιρετική άνθηση.

Το Ασημένιο Μενταγιόν

Το αμάρτημα της μητρός μου και άλλα διηγήματα

Το άλλο ρούχο του φόβου

Αφηγήσεις καθημερινές, κάποτε σουρεαλιστικές, αποδίδονται με μια λογοτεχνική "μονοκοντυλιά" κι έναν ωμό, στα όρια του κυνικού, ρεαλισμό. Χαμένα όνειρα, ευσεβείς πόθοι, προκαταλήψεις, υποκρισία είναι μερικά από τα θέματα που αναδύονται από τις σελίδες της συλλογής, η οποία αποτελείται από τριάντα έξι αφηγηματικές μικρό-γραφίες. Ο συγγραφέας εξερευνώντας τις δυνατότητες της μικρής φόρμας αποτυπώνει πότε σε μια σύντομη παράγραφο κι άλλοτε σε εκτενέστερα...

Το αερόστατο

Το αερόστατο άλλες φορές κωμικό κι άλλες τραγικό περιγράφει τον παραλογισμό της σύγχρονης εποχής, τη βία και τον κυνισμό της εξουσίας. Όλα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους, παρόλα αυτά ορισμένοι άνθρωποι αντιστέκονται και παραμένουν μέχρι το τέλος άνθρωποι.

Το έβδομον του Βυζαντίου και η Ελληνική κοινότητα Μακροχωρίου

Τέλος χρόνου

Το Τέλος Χρόνου είναι πολιτικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο πλαίσιο ιστορικών γεγονότων που εξελίχθηκαν το 1971 στην Τουρκία και γύρω από το Πολυτεχνείο Κωνσταντινούπολης. Το μυθιστόρημα αναπτύσσεται σε πολλά επίπεδα, κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό και αστυνομικό.

Ταρσός Κιλικίας

...Στον καιρό των τελευταίων Ελλήνων η Ταρσός ήταν αρκετά προοδευμένη πόλη. Στα 1913 είχε ηλεκτροφωτισμό. Στο ποτάμι είχε μια γεννήτρια ρεύματος που έδινε στο φως εξωτερικό στους μαχαλάδες και στους δρόμους.

Ταξίδι στην Ανατολή

Στην Ανατολή, τον αγαπημένο προορισμό των λογίων του 19ου αιώνα, ταξίδεψε ο Νερβάλ το 1842 και κατέγραψε τις αναμνήσεις του στον παρόντα τόμο.

Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου

Την άνοιξη του 587 μ.Χ. δύο καλόγεροι, ο Ιωάννης Μόσχος και ο μαθητής του Σοφρώνιος ο Σοφιστής, ξεκίνησαν να διασχίσουν ολόκληρη την τότε βυζαντινή αυτοκρατορία, από τις ακτές του Βοσπόρου ως τους αμμόλοφους της Αιγύπτου. Σκοπός τους να συλλέξουν τη σοφία των μοναχών της ερήμου.

Ταμάμα

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού αναδύεται όλα το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού, από την αρχή έως τις μέρες μας. Η "Ταμάμα" είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που χάθηκε στο διωγμό του ποντιακού ελληνισμού

Τα τετράστιχα Ρουμπαγιάτ

Ο Χαγγιάμ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Ισλαμικού κόσμου.

Τα Ταταύλα

Στο έργο του 1913 «τα Ταταύλα και η Ιστορία τους», ο Επίσκοπος Παμφίλου Μελισσηνός Χριστοδούλου περιγράφει διεξοδικά μια από τις σημαντικότερες ρωμαίικες κοινότητες της Πόλης.

Τα σπίτια της γιαγιάς μου

Κάθε σπίτι της γιαγιάς αντικατοπτρίζει φαντασιακά τους περιπετειώδεις αγώνες των Ρωμιών της Πόλης στα πρόθυρα της τρίτης χιλιετίας, η οποία άλλαξε τη ζωή, τις αξίες και την τύχη μας στον τόπο αυτό που γεννηθήκαμε και θεωρούμε πατρίδα μας: Την Κωνσταντινούπολη. Εδώ μεγαλώσαμε, εδώ σπουδάσαμε, εδώ αγαπήσαμε, ζήσαμε κι αγκαλιάσαμε την τύχη μας και όλα όσα έμελλε αυτή να προσδιορίσει...

Τα παραθύρια μπάζουνε

Kαι τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: «Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Tότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τά 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία;»