Αιχμάλωτος μνήμης

«...Τι μέρες φρίκης, μέρες χωρίς ελπίδα! Βαδίζαμε όλοι χωρίς να τολμήσουμε να σηκώσουμε τη ματιά μας, προχωρούσαμε με τα κεφάλια κάτω κι από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε λεπτό περιμέναμε τον θάνατο, Είχαμε τη βεβαιότητα ότι αργά ή γρήγορα όλοι θ’ αφήναμε την τελευταία μας πνοή σ’ εκείνο τον δρόμο του Γολγοθά. Γι’ αυτό τον λόγο, μάλιστα, πολλοί αιχμάλωτοι, για να μην υποφέρουν άλλο, ρίχτηκαν οικειοθελώς στην αγκαλιά του θανάτου, ενώ άλλοι καταφεύγοντας στα...